Nie była numerem

Nie była numerem

(2013-03-20)

Anna Maria Hinel zginęła w Auschwitz 19 marca 1943 r., miała 19 lat. Po 70 latach jej dziennik pisany w okupowanej Warszawie trafił do Państwowego Muzeum Auschwitz-Birkenau.

Anna Maria Hinel zginęła w Auschwitz 19 marca 1943 r., miała 19 lat. Po 70 latach jej dziennik pisany w okupowanej Warszawie trafił do Państwowego Muzeum Auschwitz-Birkenau.

W czerwcu 1939 r. Anna Hinel ukończyła trzecią klasę X Gimnazjum i Liceum im. Królowej Jadwigi. Dalszą naukę kontynuowała na tajnych kompletach prowadzonych przez dwie nauczycielki z gimnazjum. W kwietniu 1942 r. wraz z koleżankami i nauczycielkami – wszystkie były uczestniczkami konspiracji AK-owskiej – trafiła na Pawiak. W wyniku kilkumiesięcznych brutalnych przesłuchiwań połączonych z torturami nauczycielki zmarły, dziewczęta zaś trafiły do Auschwitz. Anna Hinel stała się numerem obozowym 24447.

Kilka lat po wojnie Wawrzyniec Hinel odkrył skrytkę pod podłogą w mieszkaniu przy Floriańskiej, a w niej owinięty czarną folią zeszyt. Rozpoznał drobne pismo córki. Był to pamiętnik obejmujący okres od 30 września 1939 do 5 sierpnia 1940 r. Przed śmiercią Wawrzyniec Hinel powierzył zeszyt przyjacielowi, Władysławowi Majewskiemu, który w oparciu o dziennik napisał wydaną w 1980 r. książkę "Anna Maria". Zrekonstruował w niej postać dziewczyny, której życie przerwała wojna. Zeszyt przekazała do muzeum Auschwitz Barbara Majewska, żona autora książki.

5 sierpnia 1940 r. Anna Maria Hinel napisała: "Życie jest ciągłym przedzieraniem się przez gąszcz kłopotów i trosk. Kłopoty czają się ze wszystkich stron, otaczają nas, naigrywając się zimnym bezosobowym obliczem, odciągając nasze myśli, pragnienia, uczucia wciąż ku sobie. Samo życie jest jednym wielkim kłopotem, którego się pozbywamy wraz ze śmiercią. Wtedy następuje koniec, cisza, mrok. Ponury przyjazny mrok, który łagodzi ostrość konturów, kładzie miękką, matową, jednaką na wszystko zasłonę". (ike)